در میان همه ی عبادات ما ، دعا جایگاهی دارد که صریحتا اهل بیت آنرا بیان فرموده اند . در روایت داریم : دعا مغز عبادت است . در بین همه ی عبادات ما ، ارزش دعا از اعمال خوب ما هم بالاتر است . روایت داریم : دعا به تنهایی به اعمال خوب ما در تمام طول زندگی طعنه می زند . ارزش دعا بسیار بالا است . در یکی از آیات قرآن می فرماید : اُدعونی استجب لکم . بخوانید تا اجابت کنم شما را . قسمت دوم آیه می فرماید : اگر کسی از دعا تکبر بورزد ، او را با خواری به دوزخ خواهم برد . چون خدا فرموده : دعا کنید تا شما را استجابت بکنم . او همانطور نشسته و دعا نمی کند . اسم این تکبر است . و تکبر هم پاسخ های آن چنانی دارد . دعا علاوه بر اینکه ارزش بالایی دارد ، ضرورت هم دارد . وقتی استجابت دعا را میگویند ، انسان باید بترسد که نکند دعا نکنم و جزء متکبرین قرار بگیرم . یکی از اوقات استجابت دعا بعد از نماز یومیه است . کسی که دعا نمیکند ، خدا میگوید : نمازش را به او برگردانید زیرا او به من حاجت ندارد . پس عملش ارزش ندارد . یعنی او هیچ حاجتی نداشت که برای من مطرح بکند . پس دعا هم جایگاه رفیعی دارد وهم یک ضرورت است . در روح انسان هم دعا جایگاه قشنگی دارد . تمام زندگی ما به غیر از دعا می توانند واقع بینانه باشد . در دعا می توانیم بلند پروازی کنیم . حس خودمان را در بینهایت پرواز بدهیم . این برای خدا خیلی مهم است . می فرماید : من می خواهم ببینم اگر این محدودیت ها نبود ، از من چه می خواستی ؟ تمام بهشت و آینده ما طبق همین رقم خواهد خورد . دعا لحظه ی تنفس روح انسان است . اگر تنفس نباشد ، اکسیژن از بین خواهد رفت . و مرگ را بدنبال خواهد داشت . اگر بخواهیم به اثر تربیتی دعا بپردازیم نکته ای را عرض کنم اینکه انسان بداند فقیر است ، فقیر در خانه ی خدا بار نمی آید . اینکه بداند نیاز دارد ، تکبرش زایل نمیشود . اینکه انسان بداند خدا غنی است ، این آگاهی انسان را عبد مولا قرار نخواهد داد . اینکه ما فقیر در خدا هستیم باید به روح ما بچسبد و ما باید تربیت بشویم و حقیقت برای ما جا بیفتد ، کل وقت روزانه را باید برای دعا بگذاریم . در حساس ترین وقت ، در سحرها و در تنهایی برای دعا وقت بگذارید . هرکسی بداند فقیر در خانه ی خدا است ، یک بد اخلاقی ندارد . ریزتر از این است که عرض اندام بکند . شلوغ بکند ، به کسی شر برساند ، یک گدا این حرفها را ندارد . اگر کسی بزرگی خدا را باور کند ، تکبر نمی کند . اگر کسی فکر کند که صاحبش هست ، سر کسی داد می زند ؟ به کسی بی احترامی می کند ؟ اثر تربیتی دعا تمام خوبی ها و بدی های ماست . یک اثر تربیتی دارد که شما کوچک خدا میشوید . و خدا بزرگ شما میشود . از آغوش مادر به آغوش خدا می رویم . هیچ چیزی مثل دعا ، رابطه ی انسان را با خدا و خودش و انسان برقرار نمی کند . خدا دوست دارد ما دعا کنیم . خدا به اندازه ی هیچ چیز از دعا کردن ما خوشش نمی آید . امام سجاد (ع) : خدا به بالاترین چیزی که محبت دارد ، این است که از او چیزی بخواهید . خدا بزرگی است که متکبر است و تکبر به خدا برازنده است . تکبر برای ما بد است چون میخواهیم خودمان را جای خدا بنشانیم . پس ما برویم دعا بکنیم و در آخر بگوییم : خدایا خوشت آمد ؟ در ادبیات کهن ما میگویند : اگر به سگ غذا بدهید تا آخر عمر در خانه ی شما را رها نمی کند . ولی تا به گربه غذا بدهید از خود شما فرار می کند . بعضی ها میخواهند شباهتی به این گربه پیدا بکنند تا از خدا میگیرند ، فرار می کنند . البته این در آیات قرآن هست که در کشتی که می نشینند خدا را مخلصانه صدا می زنند . همینکه کشتی به ساحل می رسد مشرک میشوند . ما جز سر سجاده ی دعا تواضع نداریم . باید همین جا بایستیم تا درست بشویم . شاید اگر ما سر سجاده تواضع و خلوصی به دعا داشته باشیم مستجاب الدعوة بشویم . این هر چه می خواهد به او بدهید برود . چون او اگر چیزی هم نخواهد باز متواضع است . اینها مستجاب الدعوة میشوند البته بحث صلاح خدا هم هست . بعضی مواقع در مصلحت ما نیست و دعا به تاخیر می افتد . یک علت تاخیر این است که ما مثل گربه رفتار می کنیم . خدایا به من بده من تا سال بعد دیگر مزاحمت نمی شوم . خدا میگوید : حالافعلا باش . |
|